Muzeum Narodowe Rolnictwa w Szreniawie nie ma parkingu dla rowerów, to znaczy ma ale trzeba mieć swoje zapięcie, którego nie zabrałem ze sobą więc z jego zwiedzania nici. Wejść na jego teren z rowerem nie sposób bo ponoć będzie on przeszkadzał innym zwiedzającym. No cóż, widocznie skoro muzeum jest w większości na świeżym powietrzu to nie jest miejscem stworzonym dla rowerzystów. Z tego powodu zdjęć nie będzie bo nie chciałem zostawiać roweru bez opieki, zwłaszcza po wczorajszej kradzieży okularów... A wizyta w tym muzeum była właśnie celem dzisiejszej przejażdżki.

Skoro z owym przybytkiem nie wypaliło to podjechałem do Wielkopolskiego Parku Narodowego, który jest tuż za nim. Piękna pogoda dnia dzisiejszego spowodowała, że ilość spacerowiczów na metr kwadratowy parku przerosła moje najśmielsze oczekiwania więc bez żalu szybko się stamtąd ulotniłem. Droga spod budynku dyrekcji WPN-u do Trzebawia to tarka z najgorszych koszmarów każdego rowerzysty. Tak bardzo mnie wytrzęsło na tym dość długim odcinku, że nadgarstki bolały mnie jeszcze parę godzin później... 

Pierwszy raz do WPN-u jechałem przez Plewiska i Komorniki, poszło szybko i sprawnie. Z Komornik grajzerówka, dalej tarka do Trzebawia, Rosnówko, Rosnowo, Komorniki i po śladach do domu. 

Pogoda bardzo ładna, wyjeżdżałem przy dwunastu kreskach wracałem przy dwudziestu. Wiało dość mocno z południa, więc z powrotem jechałem bez pedałowania :))

Trasa.