Jak w tytule. Pierwsze 25km, przez Strzeszynek, Złotniki i poligon do Biedruska, jechałem w deszczu. Powrót w mżawce. Wróciłem do domu z wodą w butach, na twarzy wyglądałem jak komandos po przeprawie przez dżunglę ale z uśmiechem w kształcie banana :) Nic nie było mnie dzisiaj w stanie zatrzymać w domu, taką miałem chęć pojeździć. Dawno nie czułem takiej radości z jazdy, a deszcz i błoto lecące z pod przedniego koła na twarz tylko potęgowały moje zadowolenie z tego, że produkcja endorfin jest w pełni.

Przez te niecałe dwie godziny jakie spędziłem na jeździe przez moją głowę przechodziły przeróżne myśli i pytania. Przypominałem sobie lata, w których uprawiałem sport zawodowo i warunki w których trenowałem, wtedy nie było wymówek, że pada i jest zimno, po prostu trzeba było robić swoje. Zresetowałem trochę swój umysł, tego było mi potrzeba. Momentami byłem tylko ja, muzyka, rower i ściana wody lecąca na twarz :) Gdyby nie to, że buty przemokły mi całkowicie i prawie straciłem czucie w palcach nóg, jeździłbym do zmierzchu. Oby więcej takich dni!

Czy jest sens kupować ochraniacze na buty, gdy nie jeździ się w spd? Ktoś to przerabiał/przerabia? Chciałbym sobie takie sprawić ale boję się, że szybko się przetrą od spodu, buty ślizgają się na pedałach i nie wiem czy to dobry pomysł.

Napęd w moim rowerze jest już w takim stanie, że przestałem na niego zwracać uwagę. Postanowiłem go nie wymieniać do końca zimy i tego się trzymam. Choć dzisiaj przez to, że przeskoczył mi łańcuch i ześliznął mi się but tylko cudem nie zaliczyłem gleby. Wylądowałem za to w poligonowych krzakach. Było i śmiesznie i strasznie. A będzie jeszcze weselej ;))

Jeśli macie chwilę wolnego czasu i chęć obejrzenia czegoś niesamowitego to zapraszam do linku poniżej. Ja jestem pod wrażeniem :)
The road to Mont-Blanc